About
My name’s Vincent van Gorkom (1996) and I’m based in Rotterdam (NL). Sitting still isn’t really my thing, so I do stuff. Preferably stuff I don’t know how to do yet — and usually something different every time. So yeah, I don’t really know what my job is. You can figure that out yourself by checking out the projects on this site.
If you want to work together, hit me up by email or slide into my DMs.
On the blog, I write little pieces—things I experience, stuff that catches my attention, or things I might want to do someday. It's more like an archive for myself than anything meant for you, but you're welcome to read it anytime.
Contactvincent@lacassette.online
Instagram
Videotheek Marco 3 november 2025, Rotterdam
Vandaag ben ik naar de documentaire Videothek Marco (Gys La Rivièra 2025) geweest in Kino 3. Eén en al nostalgie. Ik heb de videotheek eigenlijk niet eens heel lang meegemaakt, maar ik heb nog levendige herinneringen aan de videotheek op de Hesseplaats in Ommoord. Daar ging ik eens per week, meestal op vrijdag, met m’n moeder naartoe om dvd’s voor het weekend uit te zoeken. Echt cultureel erfgoed... En vooral zo mooi hoe dingen toen nog tijd en moeite kostten. Zoals iemand in de docu zegt: als je door weer en wind naar de videotheek was gegaan, zette je die film thuis echt niet na vijf minuten uit. Iets waar ik nu soms wel last van heb. Dan voel ik me schuldig tegenover de makers, omdat ik diep van binnen weet dat ik de film niet echt een kans geef. Misschien is dat ook waarom ik zo van naar de bioscoop gaan houd – daar loop je niet zomaar weg of schakel je over naar iets anders.
In de docu ging het ook over het sociale aspect van de videotheek, wat me deed denken aan iets waar ik al vaker over heb nagedacht. Doordat we tegenwoordig zoveel online bestellen en niet meer even naar die ene speciaalzaak gaan, verdwijnen de unieke plekken. Vanuit onze veilige huisjes klikken we wat we nodig hebben bij elkaar, en het ligt de volgende dag al voor de deur.
We verleren het sociale van winkelen. En als we dan eens de deur uitgaan om te ‘shoppen’, houden we meestal onze noise-cancelling koptelefoon op, komen we met een knikje de winkel binnen en racen we weer door (ik ben er zelf ook schuldig aan).
Doodzonde. We worden opgeslokt door de monocultuur van het internet en kopen allemaal hetzelfde. Zonder de verhalen van de verkopers, zonder de sfeer van een winkel, zonder de geur van het moment. De spullen in ons huis dragen steeds vaker hetzelfde verhaal: je zag ze op TikTok, zocht ze op via Google, en de volgende dag werden ze bezorgd. Terwijl je vroeger nog echt op zoek moest naar de pareltjes voor in je huis – een avontuur dat we aan het verleren zijn. Al vind ik Marktplaats daarop wel een mooie uitzondering.
Oké, ik ben een nostalg, dat geef ik toe. Maar ik weet ook dat cultuur altijd in beweging is, en dat ik over tien jaar met dezelfde weemoed zal terugkijken op dit tijdperk. Toch denk ik dat we vandaag niet moeten vergeten hoeveel waarde er schuilt in al die kleine winkels in onze stad – de ondernemers die hun ziel en zaligheid in hun zaak leggen. Ik neem me voor om voortaan wat bewuster zo’n winkel binnen te stappen, m’n koptelefoon af te zetten en misschien gewoon een praatje te maken.
Docu te bekijken via IFFR! Aanradertje
Oké,
Joe joe.